Ελληνικό Πρωινό σε εξέλιξη
Είναι πολύ ωραίο να γνωρίζεις πως σχεδόν όλα αυτά που θα βρεθούν μπροστά σου στο πρωινό ενός ξενοδοχείου έχουν παρασκευαστεί στην κουζίνα του και σε περιμένουν ολόφρεσκα και λαχταριστά να τα γευτείς. Πρόσφατα μείναμε στο ξενοδοχείο Ganimede στο Γαλαξίδι, οι ιδιοκτήτες του οποίου με καθοδήγηση του πρώην ιδιοκτήτη του Bruno, αλλά με εξυπνάδα και μεράκι δημιουργήσανε μια συνολικά προσεγμένη και ευχάριστη διαμονή δίνοντας έμφαση στο πλούσιο, σπιτικό πρωινό τους προωθώντας και διαφημίζοντας με τον καλύτερο τρόπο το ξενοδοχείο τους. Nα λες ξενοδοχείο Ganimede και να σου ‘ρχεται κατευθείαν στο νου πλούσιο σπιτικό πρωινό με εξαιρετικές πρώτες ύλες και παρασκευάσματα με την επωνυμία του ξενοδοχείου. Έχει να κάνει με το branding εξάλλου, ένας από τα πιο δυνατούς όρους του μάρκετινγκ. Το μόνο δυσάρεστο γεγονός της διαμονής μας στο ξενοδοχείο που επιστρέφοντας από την ολοήμερη βόλτα μας με έκπληξη διαπίστωσα την εφημερίδα μου που είχα στερεώσει στο σωλήνα της τουαλέτας να έχει πεταχτεί από τη καθαρίστρια θεωρώντας την σκουπίδια νομίζω πως το έχω ήδη ξεπεράσει!
Στο ξενοδοχείο μας καλωσόρισαν με σπιτικό λικέρ ροδιού φτιαγμένο με κονιάκ σε ένα όμορφο ρετρό μπουκαλάκι σετάκι με δύο ποτηράκια πάνω σε ένα επίσης όμορφο, ρετρό, ασημένιο δίσκο. Με μεγάλη μας ευχαρίστηση επίσης γευόμασταν κάθε πρωί 3 διαφορετικές σπιτικές μαρμαλάδες όπως βύσσινο, βανίλια, πορτοκάλι, σύκο, βερίκοκο, 3 εσπεριδοειδή, δαμάσκηνο, 3-4 διαφορετικά είδη ψωμιού, αυγά φτιαγμένα σε ότι μορφή επιθυμούσαμε, βραστά, σκραμπλ, ποσέ, τυριά, αλλαντικά, πάστα ελιάς, χούμους, εξαιρετικές chutneys όπως ντομάτας με σταφίδες, βερίκοκου, πίκλες πεπονιού αλλά και κέικ συνοδευόμενο από την ερεθιστική ξινή γεύση κρέμας λεμονιού να έρχεται σε αντίθεση με την καθυσηχαστικά γνώριμη γλυκιά γεύση του κέικ. Οι βιομηχανοποιημένες γεύσεις δεν είχαν καμία θέση παρά μόνο παρασκευάσματα από φρέσκα υλικά θεσπέσιων αρωμάτων και γεύσεων.
Καθώς φεύγαμε εφοδιαστήκαμε με 3 βαζάκια από τις chutneys που πωλούνται για όποιον επιθυμεί να τον συντροφέψουν οι γεύσεις αυτές για λίγο ακόμα κατά την επιστροφή του στην καθημερινότητα. Θέλοντας επίσης να διατηρήσουμε τις όμορφες αναμνήσεις μας από την διαμονή μας ψάξαμε συνταγές για να φτιάξουμε κι εμείς λικέρ ροδιού στο οποίο θα αναφερθώ σε κάποιο άλλο post εφόσον βρίσκεται ακόμα σε διαδικασία παρασκευής καθότι απαιτείται περίπου ένας μήνας για την ολοκλήρωσή του.
Το σίγουρο είναι πως σαν χώρα έχουμε ανάγκη από καινοτόμους επιχειρηματίες με μεράκι που θα αξιοποιήσουν κατάλληλα τις εκλεκτές πρώτες ύλες που διαθέτει ο τόπος μας. Στον τουρισμό πιστεύω πως υπάρχει ανάγκη να αναδείξουμε κάποια στοιχεία μας και ένα από τα πιο δυνατά είναι ο γαστρονομικός μας πολιτισμός. Πρόσφατα διάβασα πως η Ένωση Ξενοδόχων σε συνεργασία με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας ξεκίνησαν μια προσπάθεια για την θέσπιση και καθιέρωση του “Ελληνικού Πρωινού” στα ξενοδοχεία της χώρας μας. Το πρωινό εμπλουτίζεται έτσι με τοπικά προϊόντα και συνταγές απογειώνοντας τη γευστική εμπειρία και κατ’ επέκταση τη συνολική εμπειρία του ταξιδιώτη στη χώρα μας. Οι ιδέες είναι ανεξάντλητες εμπνευσμένες από γνήσια, ποιοτικά ελληνικά προϊόντα. Φρεσκοστυμμένος χυμός πορτοκάλι από ελληνικά πορτοκάλια (όταν είναι τόσο άδικο και κρίμα να ακούω να σαπίζουν ριγμένα στο χώμα), μαρμελάδες φρέσκιες χωρίς χρωστικές και συντηρητικά από ελληνικά φρούτα, ελληνικά τυριά, πάστες ελιάς, τυροπιτοειδή και πίτες. Έτσι με μεγάλη μου ευχαρίστηση θα τρώω σε ξενοδοχεία της χώρας μου ποιοτικό ελληνικό πρωινό χωρίς να αναρωτιέμαι κάθε φορά πόση δύναμη περικλείει και διατηρεί ώστε να μου σερβίρουν ένα πρωινό που λέγεται Continental ή English Breakfast. Ο κλάδος και κατ’ επέκταση η χώρα χρειάζεται την ταυτότητα του προϊόντος με καταγωγή. Να σκέφτεται ο ταξιδιώτης ότι προσφέρεται πρωινό ανάλογο με τον τόπο διαμονής του, που θα μείνει ως ένα όμορφο και ξεχωριστό κομμάτι αναμνήσεων.
Σήμερα φτιάχνουμε μια γευστικότατη αρμυρή πλεξούδα από σφολιάτα γεμισμένη με τυρί φέτα, πάστα ελιάς και πιπεριά Φλωρίνης συνταγή την οποία βρήκα πάνω στη συσκευασία της σφολιάτας και σκέφτηκα πως αξίζει τον κόπο να σας την παρουσιάσω. Αρμυρή πλεξούδα σφολιάτας που μπορεί να μας συνοδέψει κάθε στιγμή της ημέρας, από το πρωινό έως και το βραδυνό ή και ως ορεκτικό σε ένα γεύμα.
Πλεξούδα σφολιάτας με τυρί φέτα, πάστα ελιάς και πιπεριά Φλωρίνης.
Υλικά:
- 1 φύλλο σφολιάτας
- 80 γρ. φέτα τριμμένη
- 3 κ. γλυκού πάστα ελιάς
- 1-2 πιπεριές Φλωρίνης από βάζο κομμένες σε λωρίδες
- 1/2 κ. γλυκού ρίγανη
- 1 αυγό
Εκτέλεση:
- Μόλις ξεπαγώσει το φύλλο σφολιάτας το ανοίγουμε και το απλώνουμε στην πλαστική μεμβράνη της συσκευασίας. Το κόβουμε κάθετα στη μεγαλύτερη πλευρά σε 3 λωρίδες.
- Αλείφουμε κάθε λωρίδα με 1 κ. γλυκού πάστα ελιάς.
- Πασπαλίζουμε με τη ρίγανη και τη φέτα. Στην μια άκρη κάθε λωρίδας σφολιάτας βάζουμε 3-4 λωρίδες πιπεριά Φλωρίνης.
- Τυλίγουμε κάθε λωρίδα σε ρολό και αλείφουμε τις άκρες με λίγο νερό για να κολλήσουν.
- Πιάνουμε τις 3 λωρίδες από τη μια πλευρά και τις πιέζουμε να ενωθούν για να αρχίσουμε να πλέκουμε τη πλεξούδα μας. Πιάνουμε δηλαδή εναλλάξ κάθε λωρίδα από τη μια άκρη και τη φέρνουμε ανάμεσα στις άλλες δυο.
- Χτυπάμε σε ένα μπολάκι το αυγό με 1 κ.σούπας νερό και αλείφουμε την πλεξούδα.
- Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο σε αντιστάσεις στη χαμηλή σχάρα του φούρνου στους 180º για 1 ώρα.
Πολύ καλό και αντικειμενικό το κείμενο σχετικά με το ξενοδοχείο, την εμπειρία του οποίου έχω και εγώ.
Εύκολη και αυτή σου η συνταγή, που μάλιστα δείχνει και πολύ εύγεστη!
Σύντομα τα υλικά της θα απλωθούν στον πάγκο της κουζίνας μου !
Φαίνεται καταπληκτικό!
Σίγουρα θα το φτιάξω για τα μικρά!
Στη συνταγή μάλλον υπάρχει ένα μικρό λάθος στον αριθμό των
πιπεριών. Όπως φαίνεται κιόλας στις φωτό, χρειάζονται 3 πιπεριές και όχι μία ! Και μάλιστα ψημένες, ώστε να μπορεί να γίνει η πλεξούδα.
Οι πιπεριές είναι από βάζο, έτοιμες ψημένες το οποίο παρέλειψα να συμπληρώσω και χρειάστηκα 1-2 μεγάλες αν θυμάμαι καλά. Ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις! Τώρα έχουν διορθωθεί.
Pingback: Κριθαρότο με μανιτάρια και κοτόπουλο | delightful area