Τον καιρό εκείνο, των φοιτητικών χρόνων στην Αγγλία, ένα όμορφο μεσημέρι (έχει και ωραίο καιρό ενίοτε) μας είχε καλέσει μια Αγγλιδούλα φίλη στο φοιτητικό της σπίτι να μας μαγειρέψει. Σε ένα μεγάλο τηγάνι είχε βάλει τον κιμά με λογιώ λογιώ λαχανικά και καθώς τα σωτάριζε κάμποση ώρα, πριν προσθέσει το καπάκι για να τα αφήσει να σιγομαγειρευτούν…είπε: “Θα σας τα σερβίρω με μακαρόνια τελικά, ενώ αν είχα φτιάξει πουρέ πατάτας, θα ήταν cottage pie”. Όπως και να χει ωραία θα είναι, ωραία μυρίζει το φαγητό, όμορφα θα είναι που θα φάμε όλοι μαζί, ενδιαφέρον έχει η ποικιλία των λαχανικών που έχει χρησιμοποιήσει, ανάμεσα τους αρακάς και καλαμπόκι που δεν το συνηθίζουμε στις σάλτσες μας με κιμά και μακαρόνια, σκέφτηκα εγώ, ενώ τριγύριζαν στο μυαλό μου συνεχώς οι λέξεις “cottage pie”.
Αργότερα έμαθα ότι το “cottage pie” είναι ένα από τα πιο δημοφιλή, παραδοσιακά φαγητά της Αγγλικής κουζίνας, από αυτά που άνετα συγκαταλέγονται στα comfort food (τουλάχιστον για τους Άγγλους). Το “cottage pie” πάντως δεν είναι πίτα με την έννοια που την ξέρουμε εμείς. Δεν έχει κάποιο φύλλο, δεν έχει κάποιου είδους ζύμη. Ουσιαστικά είναι ο κιμάς με ψιλοκομμένα λαχανικά τα οποία καλύπτονται με πουρέ πατάτας και όλα αυτά μετά στο φούρνο.
Το “cottage pie” είναι επίσης γνωστό και με την ονομασία “shepherd’s pie”, μόνο που σε αυτή την περίπτωση, συνηθίζεται να λέγεται έτσι, εάν έχουμε χρησιμοποιήσει αρνίσιο κιμά, αντί για το μοσχαρίσιο που χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε με τον όρο “cottage pie”. Λογικό το βρίσκω εξάλλου: “πίτα του βοσκού, βοσκός, πρόβατα, αρνίσιος κιμάς”. Οι πηγές αναφέρουν ότι το συγκεκριμένο φαγητό πρωτοεμφανίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα με την ονομασία “cottage pie”, όπου “cottage” σημαίνει αγροτόσπιτο, και ήταν τότε που οι φτωχοί άνθρωποι που ζούσαν σε αγροτόσπιτα άρχισαν να χρησιμοποιούν τις πατάτες για το φαγητό τους μαζί με ψιλοκομμένο ψητό κρέας, απομεινάρια της προηγούμενης μέρας. Ήταν αρκετά αργότερα, το 1877 που πρωτοεμφανίστηκε και η ονομασία “shepherd’s pie”, οπότε και τελικά έγινε ο διαχωρισμός αναλόγως εάν χρησιμοποιούσαν αρνίσιο ή μοσχαρίσιο κρέας.
Σε αυθεντικές αγγλικές συνταγές θα δείτε επίσης ότι αντί της σόγια σος που σας προτείνω εγώ, να χρησιμοποιείται η Worcestershire sauce (προφέρεται γούστασα(ρ) σος) και η οποία είναι σχετικά δυσεύρετη στην Ελληνική αγορά. Πάντως εάν θα θέλατε να προσεγγίσετε καλύτερα τη γεύση της Worcestershire sauce πειραματιστείτε με τα εξής υλικά: ξίδι, μελάσα, αλάτι, ανζούγιες, κρεμμύδι, τσίλι και σκόρδο. Να προσθέσω τέλος, ότι όσο και να μην έχετε σε μεγάλη εκτίμηση την Αγγλική κουζίνα, η “πίτα” του βοσκού είναι ένα πεντανόστιμο φαγητό, εξαίρεση σε όλα αυτά που γνωρίζετε, έτσι για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας. Δεν έχετε παρά να την φτιάξετε για να το διαπιστώσετε ιδίοις…στόμασι!
Υλικά:
- 800 γρ. κιμά μοσχαρίσιο (ή αρνίσιο)
- 1 κρεμμύδι ξερό
- 1 σκελίδα σκόρδο
- 2 καρότα
- 1 πιπεριά Φλωρίνης
- 1 κλωνάρι σέλερι
- 1 φύλλο δάφνης
- 1 φλ. τσαγιού κατεψυγμένα ανάμεικτα λαχανικά (αρακά, καλαμπόκι…) – (προαιρετικά)
- 1/3 φλ. τσαγιού ελαιόλαδο
- 1 φλ. τσαγιού κόκκινο κρασί
- 2 κ. σούπας πελτέ ντομάτας
- 2 κ. σούπας σόγια σος
- 1 κ. γλυκού ζάχαρη
- 1/2 κ. γλυκού μπαχάρι τριμμένο
- 2 κ. σούπας μαϊντανό ψιλοκομμένο
- 50 γρ. κεφαλογραβιέρα τριμμένη
- αλάτι
- φρεσκοτριμμένο πιπέρι
για τον πουρέ:
- 1 κιλό πατάτες
- 50 γρ. βούτυρο
- 1 κρόκο αυγού
- 150 ml φρέσκο πλήρες γάλα
- 50 γρ. κεφαλογραβιέρα τριμμένη
- 1 πρέζα τριμμένο μοσχοκάρυδο
- αλάτι
Εκτέλεση:
- Καθαρίζουμε τις πατάτες, τις κόβουμε σε κομμάτια και τις ρίχνουμε σε μια κατσαρόλα με αλατισμένο νερό. Τις βράζουμε για 20-25 λεπτά περίπου μέχρι να μαλακώσουν.
- Εντωμεταξύ, ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο και το σέλερι, το καρότο σε πολύ μικρά κυβάκια, την πιπεριά Φλωρίνης σε πολύ μικρά καρεδάκια.
- Σε μια μεγάλη, ρηχή κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σωτάρουμε σε μέτρια φωτιά το κρεμμύδι, το σκόρδο, το σέλερι, το καρότο και την πιπεριά Φλωρίνης μέχρι να μαλακώσουν. Αφαιρούμε τα λαχανικά από την κατσαρόλα, τα ρίχνουμε σε ένα μπολ και τα αφήνουμε στην άκρη.
- Καθαρίζουμε την κατσαρόλα, τη ξαναβάζουμε πάνω στη φωτιά και όπως είναι καλά ζεσταμένη ρίχνουμε τον κιμά και τον σωτάρουμε σε δυνατή φωτιά χωρίς να προσθέσουμε λιπαρή ουσία, ανακατεύοντας συνεχώς με ξύλινη κουτάλα για να μη σβολιάσει.
- Συνεχίζουμε να καβουρδίζουμε τον κιμά μέχρι να γίνει όλος σπυρωτός και γκριζωπός και να απορροφηθούν τυχόν υγρά που θα βγάλει. Τότε προσθέτουμε το φύλλο δάφνης, το μπαχάρι, αλάτι και πιπέρι ανακατεύοντας συνεχώς. Προσθέτουμε τα κατεψυγμένα λαχανικά (αρακά και καλαμπόκι, εάν χρησιμοποιούμε) και συνεχίζουμε το σωτάρισμα για 3-4 λεπτά.
- Σβήνουμε με το κρασί, αφήνουμε για 1 λεπτό να εξατμιστεί το αλκοόλ και προσθέτουμε τη σόγια σος, τη ζάχαρη και τον πελτέ ντομάτας. Προσθέτουμε 1 φλ. τσαγιού ζεστό νερό από το βραστήρα, αλάτι και πιπέρι και σιγοβράζουμε για 20 λεπτά με μισοσκεπασμένη κατσαρόλα. Ελέγχουμε εάν απορροφηθούν όλα τα υγρά πριν το τέλος του μαγειρέματος και προσθέτουμε επιπλέον ζεστό νερό από το βραστήρα. Προς το τέλος του μαγειρέματος προσθέτουμε το μαϊντανό και αφαιρούμε το φύλλο δάφνης.
- Όταν οι πατάτες είναι έτοιμες τις στραγγίζουμε και τις πατάμε με το πρες πουρέ ενώ προσθέτουμε το βούτυρο, το γάλα, τον κρόκο αυγού, το τυρί, το αλατοπίπερο, το μοσχοκάρυδο και ανακατεύουμε. Θέλουμε ένα σχετικά κρεμώδη πουρέ αλλά όχι πάρα πολύ απαλό.
- Στρώνουμε τον κιμά σε πυρίμαχο ταψάκι, τον καλύπτουμε με τον πουρέ και κάνουμε εάν θέλουμε σχέδια με ένα πιρούνι. Εναλλακτικά μπορούμε να βάλουμε τον πουρέ σε κορνέ. Πασπαλίζουμε με το υπόλοιπο τυρί.
- Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180°C για 30 λεπτά μέχρι ο πουρές να κάνει μια ωραία κρούστα.
Μου αρέσει πολύ Κατερίνα που μας δίνεις στοιχεία για την ιστορία του πιάτου!
Φαίνεται διαφορετικό και ενδιαφέρον με τον πουρέ από πάνω. Είναι ωραία ιδέα!
(Ο τίτλος λίγο με σοκάρει 🙂 🙂 🙂 )
Χαχαχα ώστε σοκαριστικός ε;
Έχω μπερδευτεί τώρα πως να τον αλλάξω… Κάτι σε: “Η “πίτα” του βοσκού – Αγγλική συνταγή”…
Καλύτερα τώρα;
Όσο για τα ιστορικά στοιχεία συνήθως αφιερώνω μπόλικο (αλλά ευχάριστο και δημιουργικό) χρόνο σε έρευνα από διάφορες πηγές. Είναι φορές που δεν μπορώ να χαλιναγωγήσω την περιέργεια μου με τίποτα! Εύχομαι έστω κάποια από αυτά να είναι ενδιαφέροντα.
χα χα, μια χαρά είναι τώρα!
Και βέβαια έχουν ενδιαφέρον τα ιστορικά στοιχεία, μας ταξιδεύουν και μας διδάσκουν 😉
Την πιττα του βοσκου την κανω συχνα Ειναι ενα υπεροχο φαγητο,λιγο διαφορετικο απο τα δικα μας.Οποτε την κανω σε τραπεζι ως πρωτο πιατο ολοι με ρωτουν τι ωραια που ειναι και θελουν την συνταγη.
Κανω ομως μια τροποποιηση για να σταθη και σε μπουφε.
Οι Αγγλοι πολυ σωστα οπως λει και η συνταγη απο κατω δεν βαζουν τιποτε.
Εγω βαζω ενα φυλο για γκουρου η ενα φυλο σφολιατας (αναλογα τι εχω) και μετα ακολουθω ακριβως την συνταγη.
Ετσι την εχω προσαρμοσει στα Ελληνικα δεδομενα και ειναι περιφημη.
Οστοσο δεν της αλλαξα την ονομασια .Την ονομαζω παντα πιτα του βοσκου η κηπουρου.
Ευχαριστω πολυ που με δεχθηκατε για λιγο στην παρεα σας
Πολύ ενδιαφέρουσα η τροποποίηση! Σ ευχαριστούμε πολύ για την ιδέα και το σχόλιο Γιώτα!