Με την Κνίδη που τσού-ζει και φαγουρίζει
“Πίνω ελληνικό καφέ -μέτριο με καϊμάκι- και χαζεύω τις γλάστρες στο μπαλκόνι. Σκέφτομαι πόσο τυχεροί είμαστε που απολαμβάνουμε τα μπαλκόνια μας πολλούς μήνες το χρόνο. Μου αρέσουν τα φυτά μου, σχεδόν μπορείς να πεις τα αγαπάω…” Αυτά έγραφα σε ένα προήγουμενο post. Είναι όμως και κάποια φυτά που δεν τα κατάφεραν ή που έζησαν όσο ήταν να ζήσουν και οι γλάστρες αποσύρονται όπως είναι με το χώμα και καμιά φορά με κάποια ξεραμένα κλωναράκια καρφωμενα θαρρείς μέσα στο χώμα, στην πίσω, τη βορειοανατολική πλευρά του μπαλκονιού. Εκεί προς μεγάλη μου έκπληξη είδα σε αυτές τις γυμνές γλάστρες τις προάλλες να έχουν φυτρώσει, να έχουν θεριέψει στην πραγματικότητα, τσουκνίδες με το πράσινο βαθύ, λαμπερό τους χρώμα. Και αντί να βάλω τα γάντια και να πάρω μια σακούλα απορριμάτων να τις ξεριζώσω και να τις πετάξω, τις απόλαυσα για λίγα λεπτά καθώς μου ήρθαν στο νου εικόνες από τσουκνίδες ελεύθερες στην ύπαιθρο και τη θεία μου να φτιάχνει μια πεντανόστιμη ιδιαίτερη πίτα, την τσουκνιδόπιτα. Τελικά έβαλα τα γάντια και είπα να το δοκιμάσω. Οι τσουκνίδες ήταν εκεί, όμορφες, ζωντανές και με περίμεναν να τις βάλω κι εγώ στην κουζίνα μου. Κι ας μην ήταν υπαίθριες, έπρεπε να το δοκιμάσω. Και το πείραμα ειλικρινά πέτυχε. Μάλιστα δε θέλησα να ανακατέψω πολλά υλικά, πολλά μυρωδικά και χάσω από τη γεύση τους, μόνο πράσο πρόσθεσα και τα υπόλοιπα κλασικά υλικά στη γέμιση μια πίτας, αυγό και τυρί φέτα. Η ιδιαιτερότητα σε αυτή την πίτα είναι ότι γίνεται με καλαμποκάλευρο, έτσι την ξέρω, έτσι την έκανα και εγώ.
Η πίτα αυτή απαντάται στην Ήπειρο αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας γνωστές για τις πίτες τους (όπως π.χ. στη Θεσσαλία) με την ονομασία Μπατσαριά ή Πλαστός ή Μπαμπανέτσα με κοινό χαρακτηριστικό ότι αντί για φύλλο γίνεται με χυλό από καλαμποκίσιο αλεύρι. Η πρωταγωνίστρια όμως της πίτας είναι η τσουκνίδα κι όποιος τυγχάνει να την υποτιμά κάνει μεγάλο λάθος. Εάν η τσουκνίδα μπει σε βραστό νερό για 4 λεπτά τότε μυρμηκικό οξύ, ακετυλοχολίνες και ισταμίνες, ουσίες της τσουκνίδας δηλαδή που ευθύνονται για τον κνησμό εξουδετερώνονται και είναι πλέον βρώσιμη. Και όχι απλώς βρώσιμη αλλά περιέχει πλήθος θρεπτικών, οφέλιμων στοιχείων όπως σίδηρο, μαγνήσιο, ασβέστιο και ψευδάργυρο, μεγάλο ποσοστό σε βιταμίνες Α, Β, C και Ε και κατά συνέπεια έχει πολλαπλές ευεργετικές ιδιότητες για το σώμα μας, όπως αντιφλεγμονώδη, αναλγητική και αντιβακτηριδιακή δράση, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ένα τέλειο διουρητικό, στυπτικό και καταπραϋντικό βότανο. Πολύ ενδιαφέρον, σωστά;
Υλικά:
- 350 γρ. τσουκνίδα
- 2 πράσα
- 250 γρ. καλαμποκάλευρο
- 200 γρ. τυρί φέτα
- 1 αυγό
- 2. κ. σούπας γάλα
- ελαιόλαδο
- αλάτι
Εκτέλεση:
- Βράζουμε περίπου 150 ml νερό και το αφήνουμε στην άκρη για περίπου 5 λεπτά να κρυώσει.
- Σε ένα μπολ ρίχνουμε 150 γρ. καλαμποκάλευρο και προσθέτουμε το νερό (προσέχουμε για να δούμε πόσο θα χρειαστούμε), 1/2 κ. γλυκού αλάτι και ανακατεύουμε με μια ξύλινη κουτάλα μέχρι να έχουμε μια όχι πολύ σφιχτή ζύμη.
- Προσθέτουμε 100 γρ. τυρί φέτα σε τρίμματα και 80 γρ. ελαιόλαδο και ανακατεύουμε.
- Σε ένα μικρό στρογγυλό ταψάκι διαμέτρου 24 εκ. απλώνουμε τη ζύμη, την πατάμε καλά με τα χερια μας και ανασηκώνουμε ώστε να καλύψουμε και περιμετρικά το ταψάκι.
- Φορώντας γάντια κόβουμε τα χοντρά κοτσάνια από τις τσουκνίδες και κρατάμε μόνο τα πολύ τρυφερά κοτσάνια με τα φύλλα. Τις πλένουμε καλά με κρύο νερό.
- Ρίχνουμε την τσουκνίδα σε ένα μπολ, καλύπτουμε καλά με βραστό νερό και την αφήνουμε για 4 λεπτά. Στη συνέχεια σουρώνουμε. Τώρα πια μπορούμε να αφαιρέσουμε τα γάντια και είναι πλέον ασφαλής να τη μεταχειριστούμε με γυμνά χέρια αλλά και να την φάμε.
- Κόβουμε τα πράσα σε ροδέλες μέχρι το πράσινο τρυφερό μέρος. Εάν είναι χοντρά τα κόβουμε πρώτα κατά μήκος και μετά σε (μισές) ροδέλες. Τα αχνίζουμε στην κατσαρόλα μέχρι να πιουν τα υγρά τους και να μαλακώσουν.
- Προσθέτουμε 2-3 κ. σούπας ελαιόλαδο και αλάτι, σοτάρουμε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά για 7-8 λεπτά με προσοχή να μη μας καούνε και αποσύρουμε από τη φωτιά.
- Προσθέτουμε την τσουκνίδα, ανακατεύουμε και αφήνουμε στην άκρη για 5 λεπτά να κρυώσει ελαφρώς.
- Σε ένα μπολ χτυπάμε 1 αυγό και προσθέτουμε το γάλα και 100 γρ. τυρί φέτα σε τρίμματα. Προσθέτουμε το μείγμα του αυγού στο μείγμα της κατσαρόλας με το πράσο και την τσουκνίδα και ανακατεύουμε.
- Ρίχνουμε το μείγμα της γέμισης στο ταψάκι.
- Σε ένα μπολ ανακατεύουμε 100 γρ. καλαμποκάλευρο με 100-120 ml βραστό νερό που το έχουμε αφήσει 5 λεπτά να κρυώσει και 1/2 κ. γλυκού αλάτι και απλώνουμε με αυτή την μαλακή ζύμη την επιφάνεια της πίτας μας ίσα που να καλύψει τη γέμιση. (Η υφή της θέλουμε να είναι να σαν πηχτός χυλός. Δε την θέλουμε τόσο σφιχτή όσο αυτή που φτιάξαμε για τη βάση της πίτας γι αυτό ρυθμίζουμε και το νερό ανάλογα).
- Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στις αντιστάσεις στους 180°C στη χαμηλή θέση του φούρνου για 1 ώρα περίπου μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια και να ψηθεί καλά και το κάτω μέρος της πίτας. Αφήνουμε λίγο να κρυώσει και σερβίρουμε.
Είμαι πολύ περίεργη να μάθω τι γεύση έχει άραγε αυτή η πίτα
Γεια σου Νατάσα! Μάλλον αναρωτιέσαι συγκεκριμένα για τη γεύση της τσουκνίδας την όποια θα την περιέγραφα γλυκιά και φυσικά χορταρένια. Έχεις πιει ποτέ τσάι από τσουκνίδα; (Κυκλοφορεί ευρέως στα σουπερμαρκετ). Σε προτρέπω λοιπόν την επόμενη φορά που θα βρεθείς στην εξοχή με μπόλικες τσουκνίδες και με την προϋπόθεση ότι θα είσαι εφοδιασμένη με γάντια να την δοκιμάσεις κι εσύ αυτή την τσουκνιδόπιτα.
Μπράβο πολύ ωραία συνταγή, μου θύμισε τον πλαστό που έφτιαχνε η μάνα μου. Την έφτιαξα ακριβώς έτσι και ήταν υπέροχη!!!!