To ρόδο της Μεσογείου: η κάππαρη
Η κάππαρη είναι ένα θαμνώδες φυτό με αγκαθάκια και μεγάλα λευκά κουλούδια. Πριν ανθήσει, πριν καν σχηματιστούν καλά-καλά τα μπουμπούκια τα μαζεύουμε, τα τοποθετούμε σε άλμη (αλατόνερο) με ξύδι για να φτιάξουμε τουρσί έτσι όπως την ξέρουμε και από τα βαζάκια που πωλούνται στα σούπερ μάρκετ και στα μαγαζιά με είδη διατροφής. Φυτρώνει σε απόκρημνα βράχια, προτιμά τα χαλικώδη εδάφη και τις παραθαλάσσιες περιοχές χωρίς να έχει καθόλου απαιτήσεις για νερό εφόσον είναι ιδιαίτερα ανθεκτική σε περιόδους ξηρασίας αλλά για να ευδοκιμήσει έχει ανάγκη περιοχές με μεγάλη ηλιοφάνεια. Εκτός από την Ελλάδα τη βρίσκουμε σε χώρες της Μεσογείου όπως Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Μαρόκο, Κύπρο και Τουρκία. Στην Ισπανία τη χρησιμοποιούν και για να σχηματίσουν αντιπυρικές ζώνες γιατί σε περιόδους μεγάλης ξηρασίας δεν ξεραίνεται όπως άλλα φυτά αλλά διατηρεί τους χυμούς στους ιστούς της.
Η κάππαρη είναι ελαφρώς πικάντικη το οποίο οφείλεται στο σιναπέλαιο που βρίσκεται στους ιστούς του φυτού. Επίσης είναι αρκετά αρμυρή ως τουρσί γι΄αυτό πριν τη φάμε καλό είναι να την ξεπλύνουμε με νερό. Τη χρησιμοποιούμε σε σαλάτες, σάλτσες, στη φάβα, στη μελιτζανοσαλάτα, στη χωριάτικη καθώς και σε πιάτα με ψάρι. Οι αρχαίοι Έλληνες την έτρωγαν σκέτη με ψωμί, λίγο λάδι και ξύδι. Εκτός από τα μπουμπούκια που τα κάνουμε τουρσί τρώγονται επίσης και τα φύλλα, οι βλαστοί αλλά και ο φλοιός της ρίζας ο οπoίος σύμφωνα με τον αρχαίο γιατρό Διοσκουρίδη, παρουσιάζει σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες.
Ένα σύγγραμμα του 15ου αιώνα αναφέρει ότι η κάππαρη «θεραπεύει τη σπλήνα, φθείρει τους εντερικούς σκώληκες, γιατρεύει τις ζοχάδες, ενδυναμώνει το σπέρμα, θεραπεύει τα πιασίματα, ωφελεί στα ρευματικά…» ενώ στην αγιουρβεδική ιατρική επισημαίνεται ότι προστατεύει το συκώτι και βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του. Η κάππαρη θεωρείται επίσης ήπιο διουρητικό βότανο το οποίο συμβάλλει στην αποφυγή κατακράτησης υγρών του οργανισμού, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος και τονώνει την αναπνευστική λειτουργία.
Τέλος η κάππαρη είναι εξαιρετική πηγή ασβεστίου, καλίου, μαγνησίου, νατρίου και ψευδαργύρου αλλά είναι και πλούσια σε φλαβονοειδή, όπως η κερκετίνη και η καμφερόλη.
Σήμερα λοιπόν που την τιμητική της έχει η κάππαρη θα φτιάξουμε ένα υπέροχο φαγητό, μια συνταγή αυτούσια σχεδόν από τον Αλέξανδρο Παπανδρέου, με στήθος κοτόπουλου στο φούρνο, πασπαλισμένο με μπόλικη κάππαρη, καλυμμένο με προσούτο συνοδευόμενο από λεμονάτο πράσο που έχουμε ετοιμάσει ξεχωριστά στο τηγάνι. Εάν θέλουμε φτιάχνουμε και ως έξτρα συνοδευτικό ρύζι μπασμάτι.
Στήθος κοτόπουλου με κάππαρη, πράσα και προσούτο
Υλικά:
- 4 φιλέτα από στήθος κοτόπουλου
- 3 κ. σούπας κάππαρη
- τα φυλλαράκια από 1-2 κλαράκια φρέσκια ρίγανη
- 1 κ. γλυκού ξερό θυμάρι
- 8 φέτες προσούτο
- 2 πράσα κομμένα σε ροδέλες
- 10 κ.σούπας ελαιόλαδο
- χυμός από 2 λεμόνια
- αλάτι
- φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Εκτέλεση:
- Ξεπλένουμε τα κομμάτια του κοτόπουλου, αφαιρούμε την πέτσα και τα στραγγίζουμε.
- Ξεπλένουμε την κάππαρη, την στραγγίζουμε και την ψιλοκόβουμε με το μαχαίρι.
- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς στις αντιστάσεις, αλείφουμε ένα ταψάκι διαμέτρου 30 εκ. περίπου με 2 κ.σούπας από το ελαιόλαδο, τοποθετούμε τα κομμάτια του κοτόπουλου και αλατοπιπερώνουμε.
- Προσθέτουμε πάνω τους την κάππαρη, το θυμάρι, τη φρέσκια ρίγανη.
- Περιχύνουμε με το χυμό από το 1 λεμόνι και τα σκεπάζουμε με τις φέτες προσούτο. Τέλος περιχύνουμε κάθε κομμάτι με 1 κ.σούπας ελαιόλαδο.
- Ψήνουμε στο μεσαίο ράφι του φούρνου για 25 λεπτά.
- Μετά τα 25 λεπτά τοποθετούμε τη σχάρα στο ψηλότερο ράφι του φούρνου και ψήνουμε στο γκριλ για 5 λεπτά ακόμα.
- Ζεσταίνουμε σε ένα τηγάνι 4 κ.σούπας ελαιόλαδο και σωτάρουμε τα πράσα για 4-5 λεπτά.
- Σβήνουμε με το χυμό του δεύτερου λεμονιού και προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι.
- Χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε το πράσο για 6-8 λεπτά να σιγομαγειρευτεί μέχρι να μαλακώσει.
- Μοιράζουμε στα πιάτα το πράσο και στο καθένα τοποθετούμε ένα κομμάτι κοτόπουλου. Εάν θέλουμε σερβίρουμε και με ρύζι μπασμάτι.
